Cyberpesten is een groeiend probleem in de Verenigde Staten. Elk jaar worden steeds meer kinderen en tieners het slachtoffer van pesterijen en misbruik op internet. Zelfs als een kind nog nooit het doelwit is geweest van cyberpesten, kan het zijn dat het getuige is geweest van iemand die online werd gepest.
Het is bekend dat ongeveer 7 op de 10 kinderen vóór hun 18e te maken krijgen met cyberpesten. Cyberpesten vindt meestal plaats op populaire sociale mediaplatforms, zoals Facebook en Twitter.
Dit betekent dat steeds meer kinderen het slachtoffer worden, aangezien het aantal gebruikers van sociale media drastisch toeneemt, ondanks het hoge risico op pesten.
Inhoudsopgave
De aard van cyberpesten
Cyberpesten lijkt op traditioneel pesten, waarbij iemand in het echte leven verbaal en fysiek wordt lastiggevallen of vernederd. Online pesten kan alleen schriftelijk of via video's plaatsvinden, omdat de dader zich op grote afstand van het slachtoffer kan bevinden.
Ditch the Label definieert cyberpesten als volgt:
Cyberpesten is het gebruik van digitale technologieën met de bedoeling iemand te beledigen, te vernederen, te bedreigen, lastig te vallen of te misbruiken.
Hoewel sommige mensen die beledigende opmerkingen en berichten naar anderen sturen zichzelf niet als cyberpesters beschouwen, zijn zij dat in feite wel. Iedereen wordt een cyberpester als hij of zij de volgende handelingen verricht:
- Een ander persoon lastigvallen op internet;
- Anderen bespotten, beschamen of in verlegenheid brengen;
- Je voordoen als iemand anders;
- Dreiging om een ander fysiek letsel toe te brengen of te doden;
- Iemand anders online stalken;
- Haat verspreiden op basis van ras, seksuele geaardheid of geslacht;
- Anderen aanmoedigen om haatmisdrijven te plegen.
Helaas is cyberpesten niet zomaar een onschuldig kinderspel. Het heeft vaak ernstige gevolgen, variërend van een kwetsbare emotionele toestand van het slachtoffer tot zelfs zelfmoord.
In de meeste Amerikaanse staten worden dergelijke handelingen als misdrijven beschouwd en worden de straffen vastgelegd in relevante wetten inzake cyberpesten.
Wat zijn federale wetten tegen cyberpesten?
Cyberpesten op zich is geen misdrijf en er bestaat geen federale wetgeving tegen. Als het echter gepaard gaat met verboden handelingen, zoals dreigen met geweld, het delen van expliciete inhoud, het verspreiden van kinderpornografie, stalking of culturele/religieuze/seksuele haat, kan het worden beschouwd als intimidatie en worden beoordeeld volgens de federale burgerrechtenwetgeving.
Volgens de wetgeving inzake cyberpesten in de VS vallen sommige gevallen van online pesten onder regelgeving met betrekking tot intimidatie of misbruik. Dit betekent dat bepaalde gevallen voor de civiele rechter kunnen komen of aanleiding kunnen geven tot strafrechtelijke vervolging voor misdrijven die vallen onder de Computer Fraud and Abuse Act (CFAA).
Als cyberpesten activiteiten omvat die eerder in dit artikel zijn beschreven, moet dit worden gemeld bij de lokale politie.
Welke staten hebben wetten tegen cyberpesten?
De wetgeving over hetzelfde onderwerp kan in de VS per staat verschillen, en de wetgeving inzake cyberpesten vormt daarop geen uitzondering. Afzonderlijke staten hebben hun eigen regelgeving met betrekking tot cyberpesten en de gevolgen daarvan.
Bijgevolg variëren ook de straffen voor cyberpesten van staat tot staat. Ze kunnen variëren van schorsing van school tot gevangenisstraf.
Je kunt zoek een kaart het benadrukken van de wetten inzake cyberpesten per staat op StopBullying.gov, een officiële website van de Amerikaanse overheid.
Als u of uw kind slachtoffer wordt van cyberpesten, kunt u dit onmiddellijk melden bij de lokale politie. We raden u aan om de wetgeving van uw staat te raadplegen om te weten wat precies als een cyberpestgerelateerd misdrijf wordt beschouwd in uw regio.
Hoe voorkom ik dat mijn kind gepest wordt op internet?
Veel kinderen verbergen hun online gedrag voor hun ouders om een overdreven reactie te voorkomen. Dit betekent dat u zich er lange tijd niet van bewust kunt zijn dat uw kind gepest wordt (of zelf pest). U kunt cyberpesten echter herkennen als u weet wat uw kind online doet.
Een van de beproefde manieren om erachter te komen wat er in de digitale omgeving van een kind gebeurt, is door een app voor ouderlijk toezicht op hun telefoon te installeren. Met een monitoringtool, zoals Eyezy, kunnen ouders altijd zien met wie hun kinderen communiceren op sociale media-apps.
Als u vermoedt dat uw kind slachtoffer is van cyberpesten, kunt u gebruikmaken van Eyezy om bewijs van misbruik te verzamelen en dit tegen de dader te gebruiken. Maar wat nog belangrijker is, is dat de app voor ouderlijk toezicht u kan helpen voorkomen dat uw kind gepest wordt door de toegang tot schadelijke websites en apps op hun telefoon of tablet te beperken.
Hoe beschermt wetgeving gebruikers van sociale media tegen cyberpesten?
Wetgeving speelt een cruciale rol bij het beschermen van gebruikers van sociale media tegen de schadelijke gevolgen van cyberpesten. Nu online intimidatie blijft toenemen, hebben veel landen strenge wetten ingevoerd om individuen, met name minderjarigen, te beschermen tegen digitaal misbruik. Hieronder volgt een overzicht van hoe wettelijke kaders helpen bij het bestrijden van cyberpesten op sociale media:
1. Het strafbaar stellen van online intimidatie en bedreigingen
Veel landen hebben wetten aangenomen die cyberpesten als een strafbaar feit classificeren. Deze wetten hebben betrekking op gedragingen zoals het versturen van bedreigende berichten, het verspreiden van valse informatie en het plegen van online intimidatie. Overtreders kunnen worden gestraft met boetes, straatverboden of zelfs gevangenisstraffen, afhankelijk van de ernst van hun daden.
- Voorbeeld: In de VS zijn er wetten zoals de Wet ter voorkoming van cyberpesten online intimidatie strafbaar stellen, terwijl de Wet op kwaadwillige communicatie 1988 in het Verenigd Koninkrijk richt zich op bedreigende of beledigende berichten.
2. Handhaving van de verantwoordingsplicht van platforms
Wetgeving vereist vaak dat sociale mediaplatforms verantwoordelijkheid nemen voor de veiligheid van gebruikers. Platforms moeten tools implementeren voor het melden van misbruik, schadelijke inhoud onmiddellijk verwijderen en gebruikersgegevens beschermen.
- Voorbeeld: De Wet inzake digitale diensten (DSA) van de Europese Unie verplicht platforms om schadelijke inhoud te modereren en transparante meldingsmechanismen te bieden.
- Voorbeeld: In Australië is de Wet inzake onlineveiligheid 2021 geeft autoriteiten de bevoegdheid om binnen 24 uur de verwijdering van beledigende inhoud te eisen.
3. Bescherming van minderjarigen en kwetsbare groepen
Specifieke wetten zijn gericht op de bescherming van minderjarigen, die het meest kwetsbaar zijn voor online pesten. Deze wetten verplichten scholen en ouders vaak om kinderen voor te lichten over online veiligheid en leggen strenge sancties op aan jongeren die betrokken zijn bij cyberpesten.
- Voorbeeld: De Wet inzake de bescherming van de privacy van kinderen online (COPPA) in de VS beperkt het verzamelen van gegevens van kinderen jonger dan 13 jaar, waardoor hun blootstelling aan online risico's wordt beperkt.
4. Wetgeving inzake laster en privacy
Cyberpesten gaat vaak gepaard met het verspreiden van valse of schadelijke informatie. Laster- en privacywetten beschermen slachtoffers door hen in staat te stellen juridische stappen te ondernemen tegen personen die hun reputatie schaden of hun privacy online schenden.
- Voorbeeld: Landen als Canada hebben wetten tegen criminele intimidatie en laster, waardoor slachtoffers een manier hebben om gerechtigheid te zoeken.
5. Verplichte melding en slachtofferhulp
Sommige wetten verplichten sociale mediaplatforms en instellingen om ernstige gevallen van cyberpesten te melden bij de politie. Daarnaast financieren overheden ondersteunende diensten om slachtoffers te helpen omgaan met de emotionele gevolgen van online pesten.
- Voorbeeld: In de VS zijn scholen vaak verplicht om pesterijen, inclusief online gevallen, te melden op grond van staatswetten tegen pesten.
De wetgeving blijft zich ontwikkelen om nieuwe vormen van cyberpesten aan te pakken. Door individuen en sociale mediaplatforms verantwoordelijk te houden, bieden wetten essentiële bescherming en ondersteuning voor gebruikers die zich in de digitale wereld begeven.
